Draagmoederschap zou uitkomst kunnen bieden, maar hoe ver staan we daarmee in Nederland?
Heb jij of hebben jullie een kinderwens maar lukt het om wat voor reden dan ook niet om zelf een kindje te dragen, dan is draagmoederschap wellicht een optie die je hebt overwogen. Helaas is dat niet een heel eenvoudig proces. Onderstaande video van de NOS gaat dieper in op draagmoederschap en wat het lastig maakt in Nederland om voor die optie gaan.
Twee soorten draagmoederschap
Er zijn twee vormen van draagmoederschap: 1. laagtechnologisch waarbij de draagmoeder de genetische moeder is. Daar is in principe geen dokter voor nodig en gebeurt meestal als de toekomstige ouders twee vaders zijn. 2. Hoogtechnologisch, waarbij de wensmoeder en wensvader de genetische ouders zijn. Het eitje wordt dan bevrucht in een lab, of er wordt een donoreicel gebruikt.
Ethische afwegingen
Het VUmc in Amsterdam voert dit in uitzonderlijke gevallen al uit, maar alleen bij vrouwen met een medische indicatie zoals vrouwen die zonder een baarmoeder zijn geboren. Dat heeft onder meer te maken met het feit dat elke zwangerschap een risico met zich meedraagt voor de zwangere vrouw. Aangezien het VUmc alleen vrouwen als draagmoeder inzet die al een voldragen kind op de wereld hebben gezet, is er dan in het uiterste geval ook een risico dat haar kind(eren) zonder moeder moeten opgroeien. Daarnaast is draagmoederschap nu alleen beschikbaar voor ouders die zelf zaad en een eicel kunnen leveren.
Wetsvoorstel om het makkelijker te maken
Naast de ethische overweging is de Nederlandse wetgeving onvoldoende op dit soort situaties ingericht. Wie is wettelijk gezien de ouder? Wie heeft het ouderlijk gezag? Door het ontbreken van wetgeving moeten wensouders lang procederen en krijgen ze hun kind soms lange tijd niet ingeschreven op hun adres of bij hun zorgverzekering en hebben ze geen enkel ouderlijke bevoegdheid, zoals medische beslisbevoegdheid. Daarnaast is het vinden van een draagmoeder heel lastig. Het is vooralsnog verboden om een oproep te plaatsen en een draagmoeder mag zich niet aanbieden. Stellen kunnen het wel in het buitenland proberen in landen als de Oekraïne en de VS, maar dat kost veel geld, minstens 100.000 euro. Gelukkig ligt er inmiddels een wetsvoorstel dat ruimte moet bieden aan de oplossing voor dit soort enorme hindernissen. Dit wetsvoorstel moet mogelijk maken dat wensouders de juridische ouders zijn nog voordat de eicel wordt teruggeplaatst en dat er een databank komt waar draagmoeders en wensouders elkaar kunnen vinden. Wil je meer weten? Bekijk de video van de NOS.
